Dodelijke vergelijkingen - Rachel Kushner

Toen ik eerder schreef over de roman De avond is ongemak van Marieke Lucas Rijneveld vertelde ik al dat ik een zwak heb voor goede vergelijkingen in poëzie of literatuur. Deze zomer las ik het boek The Mars Room van Rachel Kushner. Een boek dat zich afspeelt in een vrouwengevangenis in de VS, de keiharde omgeving die me voortdurend deed denken aan de Netflix-serie Orange is the New Black. De taal die Kushner gebruikt is kaal, hard en smerig als de muren van de gevangenis, en ik stuitte op een vergelijking die zó goed was dat ik hem opschreef. Er volgden er meer, die ik tegenkwam in dat boek en op andere plekken, en toen was het begin van een vergelijkingen-verzameling ontstaan.

Dit is 'm:

She looked beautiful like an arrangement of plastic flowers in a funeral home.

Als ik zo'n zin tegenkom kan mijn dag niet meer stuk. Een tijdje later kwam ik in een verhaal van David Rabe, Uncle Jim Called, nog een beschrijving tegen van iemands uiterlijk, met een (ultrakorte) vergelijking in uitvaart-sferen.

He was from one of those Slavic countries, angular and crookedly handsome, in a broad-nosed, corpse-like way.

De personages worden beschreven als 'mooi' en 'knap', maar dan wel op de manier van plastic bloemen naast een grafkist, of als het gezicht van de dode in de grafkist. Meesterlijk.

Ik ga door met verzamelen, als ik weer wat mooie oogst verzameld heb, zal ik het posten.