Aan het einde van de roman Frankissstein schrijft Jeanette Winterson twee vrouwen dezelfde ruimte in. Mary Shelley en Ada Lovelace ontmoeten elkaar op een feestje in Londen (The party is a press of men in dusty jackets. The women smoke pipes.) Het is 1824, zes jaar eerder schreef Shelley haar roman Frankenstein. Met een glas punch in de hand laat Ada haar de indrukwekkende machine zien die midden in de kamer staat, hét conversation piece van de avond. Het is de Analytical Machine, ontwikkeld door de gastheer, Babbage, samen met Ada Lovelace, een briljante wiskundige.

Winterson laat Mary en Ada filosoferen over de toekomst, waarin de Analytische Machine uitgegroeid zal zijn tot afmetingen zo groot als de stad Londen, een ingenieus stelsel van raderen, knoppen en hendels, die middels een wiskundige taal geprogrammeerd is zodat hij alle denkbare vragen kan beantwoorden. Winterson laat de kennis van toen vrolijk botsen met de kennis van nu.

‘...the whole of human knowledge – from anywhere in the world, and from any time, and in any language – would be at your disposal.’

‘Would there be but one machine?’

‘The scale would make it impractical to have more than one’, said Ada. And, as it is steam-powered, it would require a great deal of coal.’

Ada Lovelace is, net als Mary Shelley, een historisch personage, maar ik weet nauwelijks iets over haar leven of haar werk. Een vraag die ik nu aan die monsterlijk grote zoek-machine ga stellen, is of Ada Lovelace inderdaad de dochter was van de dichter Lord Byron, die bevriend was met Mary Shelley – zoals in de roman wordt beschreven.

Ongeveer 6.710.000 resultaten (0,47 seconden): Ja, dat was zij inderdaad.